จากคนโสดทำงานประจำ เริ่มเข้าสู่วงการคนคู่ แต่งงาน มีสามีเป็นของตัวเอง วางแผนการมีลูก หลังแต่งงาน 7 เดือน ตั้งครรภ์ เกือบครบ 8 เดือนได้ลูกชายสุดรัก ให้นมแม่เลี้ยงเอง เริ่มมองว่างานประจำทำให้คุณแม่ต้องลำบากช่วยเลี้ยงหลานมากเกินไป จึงลาออกมาเป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้าเด็ก ผ่านไป 3 ปีกว่า ตั้งครรภ์ลูกชายคนที่ 2 เริ่มอยากมองหามรดกระยะยาวให้ลูก ตัดสินใจไปเรียนรู้การปลูกเมล่อน อยากทำฟาร์มท่องเที่ยว ผ่านมา 3 ปี มันหนักและเหนื่อยกว่าเดิมมาก จึงต้องกลับมาอยู่กับตัวเอง แล้วคิดใหม่ทำใหม่ในปีที่ 4 เริ่มมองถึงการลงทุนที่มากกับสุขภาพร่ายกายของตนเอง และเวลาในการดูแลลูก สูงสุดคืนสู่สามัญ กลับมาคิดถึงความพอเพียง เพียงพอ ที่เรานั้นพอใจ เริ่มปรับการทำงานใหม่ เพราะเราคือแรงงานหนึ่งเดียวในฟาร์ม กว่าสามีจะออกเวรมาช่วยงาน มันไม่แน่นอน การที่เรามีของกิน ก็ถือเป็นการลดรายจ่าย สร้างรายได้อย่างหนึ่ง จึงไม่มุ่งเน้นการผลิตเพื่อขายแต่เพียงอย่างเดียวอีกต่อไป