#ก่อนเข้าโครงการคนกล้าคืนถิ่น..เป็นเจ้าของกิจการร้านอาหารคะ ตื่นเช้าทุกวันเพื่อไปจ่ายตลาดเองเพราะคิดว่าการที่เราได้เลือกวัตถุดิบเองกับมือเราจะได้วัตถุดิบที่ดีมากว่าการให้เด็กในร้านไปซื้อ (ทั้งที่เป็นคนชอบนอนตื่นสาย)

#คิดว่าการเป็นเจ้าของกิจการคือเราจะเกษียรตัวเองได้สักวัน แต่ในความเป็นจิงไม่ช่ายเราไม่ได้เป็นเจ้าของกิจการ กิจการต่างหากที่เป็นเจ้าของเรา เมื่อเรามีเค้าเรามีห่วงเราไม่สามารถทิ้งเค้าไปไหนได้เลย(ทั้งที่เป็นคนชอบเดินทางท่องเที่ยว)

#การทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดเวลาให้กับตัวเองก็ย่อมไม่มีกินข้าวเช้าต้องนั่งกินในรถ..ข้าวเที่ยงกินไม่ได้ลุกค้าเยอะไปกินอีกที4โมงเย็นถามว่าเหนื่อยแล้วกินได้มั๊ย.ไม่ได้ทุกอย่างไม่อร่อย(ทั้งที่เป็นคนชอบกิน)

#เวลาดูแลตัวเองแทบจะไม่มีหยุดจากงานที่ร้านก็ต้องเข้าอบรมเพื่อเอาความรู้มาแข่งขันในการทำธุระกิจเพราะฉนั้นเวลาให้กับครอบครัวไม่ต้องถามเดือนนึงแทบจะไม่ได้เจอกันพร้อมหน้าไม่เคยกินข้าวพร้อมกันมาหลายปีมาก(ทั้งที่คิดว่าสิ่งที่ทำทุกอย่างเพื่อเค้าทั้งนั่นอยากให้เค้าสบายอยากให้เค้าภูมิใจในวันที่เราสำเร็จอยากเห็นเค้ามีความสุข)

#มีโอกาศได้รู้จักโครงการได้เข้าอบรมได้ฟังมุมมองของหลายๆคนซึ่งคล้ายๆกันได้รับการช่วยเหลือแบ่งปัน..(นี่แหละคือสิ่งที่จะมาเติมเต็มฝันของเรา เราอยากมีชีวิตแบบนี้ ช่ายเลย ที่ผ่านมามันไม่ช่ายแล้วแหละ)

#จิงๆเราต้องการแค่

¥บ้านหลังเล็กๆ¥เวลาเยอะๆให้กับครอบครัว

¥ไม่ต้องรวยแค่ไม่อดมีกินมีใช้พอประมาณ

¥การนำความรู้ที่มีตอบแทนสังคมตอบแทนบ้านเกิดเท่าที่ทำได้

¥คนทางบ้านเค้าไม่รู้จะอยู่รอดูความสำเร็จเรานานแค่ไหน..จะดีมั๊ยถ้าในทุกๆวันเราเห็นรอยยิ้มเค้า เสียงหัวเราะ กินข้าวด้วยกัน 

¥เพราะเราไม่รู้หรอกว่าเราจะมีพรุ่งนี้ให้เราตื่นมาเจอกันสักกี่วัน เมื่อมีโอกาศทำจงทำ อย่ารอว่าสักวันจะทำแต่สุดท้ายแล้วไม่ได้ทำ..

ขอบคุณโครงการคนกล้าคืนถิ่น...

คืนถิ่น คืนฐาน สืบสานชุมชน